Papież Święty Grzegorz XVII, zwany w świecie Klemens Dominguez y Gómez, urodził się w mieście Sewilla, Hiszpania, dnia 23 kwietnia roku 1946. Był synem Rafała i Świętej Marii Ludwiki, kanonizowanej przez swego własnego syna. Będąc dzieckiem, manifestowały się w Klemensie Dominguez oczywiste oznaki jego przyszłej glorii jako Papież. Potomek z pokolenia Judy i także łączy w sobie szlachetną krew Hiszpanii z autentyczną krwią Francji. Zawsze wyróżniał się swoją wielką miłością Najświętszej Dziewicy Marii i jego nabożeństwem Świętej Twarzy.

Najświętsza Dziewica Maria ukazała się po raz pierwszy w El Palmar de Troya-Sewilla, Hiszpania, dnia 30 marca roku 1968, w miejscu Lentiska, które dziś jest wewnątrz Bazyliki Katedralnej Palmariańskiej, gdzie czci się Świętą Twarz Pana i Podobiznę Naszej Matki w El Palmar Koronowanej. Święty Grzegorz odwiedzał często El Palmar, chociaż jego definitywne oddanie temu Świętemu Dziełu nastąpiło 15 sierpnia 1969. Pierwsza niebieska wizja młodego Klemensa Dominguez y Gómez była 30 września 1969, w miejscu Lentiska. Odtąd zamienił się w głównego widzącego w El Palmar. Niebo wywróciło się dla niego cudownymi objawieniami. Jego ekstazy były o wielkości, głębokości i nieopisanej piękności. Liczne Przekazy, które otrzymywał były ustawicznym wzywaniem Pana i Dziewicy Marii do modlitwy i pokuty, bolesne zaproszenie, aby wszyscy szli do El Palmar, ujawnianie herezji i progresizmu, które bez litości niszczyły Kościół.

W swoim życiu światowym, jako główny widzący Objawień w El Palmar de Troya, on wtedy Klemens Dominguez y Gómez, będąc jeszcze bardzo młody, musiał odważnie walczyć, aby dać do poznania bardo delikatne Przekazy, które Nasz Pan Jezus Chrystus i Najświętsza Dziewica Maria dawali podczas długich lat. Jego wierność Bogu została dobrze udowodniona. Młody Klemens Dominguez y Gómez spotkał się z Najwyższą Hierarchią Rzymskiego Kościoła, już w większości skorumpowaną, Hiszpanii i wiele innych narodów Europy i Ameryki. Stawił czoło wielu tym Hierarchom, aby spowodować, wobec ich upartego postępowania, prawa Boga i Kościoła nakazane według Pana i Dziewicy Marii. Odwiedził w jego rezydencji w Rzymie Kardynała Alfreda Ottawiani, aby przedstawił Papieżowi Świętemu Pawłowi VI Przekazy związane z Kościołem i jego Pontyfikatem, a w niektórych tych Przekazach podano nazwiska z wskazania kardynałów i biskupów zdrajców. W pewnej okazji, w geście najwyższej odwagi, Klemens Dominguez wręczył Przekazy z El Palmar samemu Papieżowi Świętemu Pawłowi VI w jednej z papieskich audiencji. Był bardzo prześladowany, nawet w samym Miejscu Objawień w El Palmar de Troya przez wielu, którzy uczęszczali do Świętego Miejsca, i dużą winę mieli inni widzący, którzy tchórzowsko zdradzali swoje własne Przekazy, i w ten sposób dyskredytowali te, które otrzymał Klemens.

Klemens Dominguez y Gómez, już w swych początkach, przemienił się w wielkiego Apostoła Świętej Twarzy i Świętego Różańca Pokutnego, które nabożeństwa zwalczało wielu, które on musiał bronić z odwagą. Dnia 2 lutego 1970 z nakazu Pana Klemensowi Dominguez, intronizowano w Świętym Miejscu Lentiska El Palmar de Troya Świętą Twarz Jezusa, tę samą, którą czci się aktualnie. Dnia 12 września 1972, także z nakazu Pana temu samemu widzącemu, intronizowano w Świętym Miejscu Lentiska, Podobiznę Najświętszej Dziewicy Marii, którą dziś czci się z tytułem Naszej Matki w El Palmar Koronowanej. Klemens Dominguez i Gómez był wielkim obrońcą Papieża Świętego Pawła VI i ujawnił światu z odwagą i decyzją, że ten Papież był ofiarą watykańskiej masonerii, której masoni stosowali silne narkotyki, aby osłabić jego wolę. Klemens Dominguez, będąc jeszcze bardzo młody, otrzymał łaskę Stygmatów Męki Chrystusa, na rękach, czole i prawym boku, misteria, które się powtarzały potem w kilku okazjach. Niektóre z tych ran otrzymał w obecności wielu, którzy uczęszczali do Świętego Miejsca w El Palmar.

Dnia 23 grudnia 1975, wtedy Klemens Gominguez y Gómez założył Zakon Karmelitów Świętej Twarzy. Dnia 1 stycznia 1976, w Świętym Miejscu Lentiska El Palmar de Troya, był wyświęcony przez Arcybiskupa Świętego Piotra Marcina Ngo Dinh Thuc, a 11 stycznia tego samego roku, był konsekrowany Biskupem przez tego samego Hierarchę, który przybył z Rzymu na wykonanie tak transcendentalnej misji. Po jego konsekracji Biskupem, Ojciec Klemens Dominguez, z nakazu Nieba, wyświęcił i konsekrował wielu, tworząc tak Kolegium Episkopalne w EL Palmar de Troya. Wszystko to było powodem strasznego prześladowania, wszczętego przez arcybiskupa Sewilli Józefa Maria Bueno Monreal, do tego stopnia, że był zamknięty w lochach komisariatu w Utrera, razem z Ojcem Emanuelem Al.onso Corral; i następnego dnia, 6 kwietnia 1976, rano, obaj przeszli z więzienia w Utrera do do Sądu Instrukcji, gdzie oczekiwali ich inni religijni Zakonu. Decyzją Sędziego było wtrącenie do więzienia w Sewilli Ojca Założyciela Klemensa Dominguez i Ojca Emanuela Alonso. Jedyne rozwiązanie na wyjście było odejście za granicę. Sędzia zgodził się i wypuścił wszystkich na wolność pod warunkiem, że tego samego dnia wyjadą z Sewilli do Francji. Wobec tego byli wygnani Ojciec Założyciel razem z siedemnastu Bikupami, ośmiu Prezbiterami i dwoma braćmi, mogąc wrócić do Sewilli pod koniec kwietnia tego samego roku. Pomimo to Sąd Instrukcji w Utrera wszczął proces przeciwko Klemensowi, Emanuelowi Alonso i osiemnastu Biskupom z El Palmar za uzurpację funkcji, nienależyty użytek habitu kościelnego, za konsekracje i akty kultu realizowane w El Palmar de Troya. Dnia 11 kwietnia 1977 Audiencja Territorial w Sewilli podyktowała że brak było potrzebnych danych na istnienie zarzucanych przestępstw, ustalając zawieszenie procesu. W ten sposób zakończył się proces referowanych dwudziestu Biskupów Palmariańskich.

Dnia 29 maja 1976 w jednej ze swych niezmordowanych podróży apostolskich Biskup Ojciec Klemens Dominguez stracił oba oczy w wypadku samochodowym, które było dla niego niewyobrażalnym cierpieniem. Pomimo to, jako niewidomy, kontynuował z tą samą intensywnością apostolską po Hiszpanii Europie i Ameryce. Dnia 4 sierpnia 1976 Nasz Pan Jezus Chrystus, w jednym ze Swoich cudownych Objawień, obiecał wtedy Ojcu Klemensowi Prymasostwo Kościoła w tych słowach: „Ty będziesz przyszłym Piotrem. Papieżem, który skonsoliduje Wiarę i integralność w Koścele, walcząc przeciwko herezjom z wielką siłą, ponieważ pomogą ci legiony Aniołów..Wielki Papież Grzegorz, Gloria Oliwek”. Dnia 1 stycznia 1977, Biskup Ojciec Klemens koronował kanonicznie Świętą Podobiznę, która dziś prezyduje we wnęce Lentiska z tytułem Naszej Matki w EL Palmar Koronowanej. Po latach koronował także podobiznę Najświętszego Józefa i Świętej Teresy od Jezusa. Dnia 20 stycznia 1977, z nakazu Najświętszej Dziewicy Marii, Biskup Ojciec Klemens zmienił swoje imię z Chrztu na Padre Ferdynand. Za wyraźną wolą Boga, aż do śmierci Papieża Świętego Pawła VI Biskup Ojciec Ferdynand zajmował wysokie stanowisko Wice Zastępcy Chrystusa w Kościele.

Dnia 6 sierpnia 1978, znajdując się Biskup Ojciec Ferdynand w Santa Fe de Bogota, Kolumbia, zmarł Papież Święty Paweł VI. Od tego momentu, za dyspozycją Boga, zajął Tron Świętego Piotra z imieniem Grzegorza XVII, Gloria Oliwek. Krótko potem, ukazał się Nasz Pan Jezus Chrystus, w towarzystwie Świętych Piotra i Pawła i włożył na głowę nowego Papieża Świętą Tiarę, będąc tak koronowany w sposób tajemniczy i głęboki. Między wiele innymi rzeczami, Pan powiedział: „Tylko ci cichego i pokornego serca poznają kto jest prawdziwym Papieżem: Papież Grzegorz XVII. Zaczyna się Wielki Pontyfikat Chwały Oliwek. Papież zapowiedziany przez wielu mistyków, przez wielu proroków”. Także zapowiedział że w konklawe Rzymu wyjdzie antypapież. Był obecny w tym wielkim wydarzeniu objawienia się Naszego Pana Jezusa Chrystusa Biskup Sekretarz Stanu. Ojciec Izydor Maria, Emanuel Alonso w świecie, dziś Jego Świątobliwość Papież Piotr II. Dnia 9 sierpnia tego samego roku, Zastępca Chrystusa, Święty Grzegorz XVII, przybył samolotem do El Palmar de Troya z Kolumbii i w ten tajemniczy sposób została przeniesiona Katedra Świętego Piotra z Rzymu do El Palmar de Troya, która stała się Stolicą Apostolską prawdziwego Kościoła: Jednego, Świętego, Katolickiego, Apostolskiego i Palmariańskiego, także zwanego Kościół Chrześcijański Palmariański Karmelitów Świętej Twarzy. Dnia 15 sierpnia tego samego roku była Uroczysta Koronacja Oficjalna Najwyższego Pontyfa Palmariańskiego, to znaczy, koronacja zewnętrzna i widzialna, z rąk czterech Biskupów, którzy włożyli na jego głowę Świętą Tiarę. Tak zaczęła się historia Papiestwa w El Palmar de Troya, z misją odnowienia i utrzymania integralności doktrynalnej i dyscyplinarnej w Kościele Chrystusa, za pomocą głębokich reform i magistralnych nauk.

Po śmierci Papieża Świętego Pawła VI skonsumowała się generalna apostazja rzymskiego kościoła, który przestał być prawdziwym Kościołem Chrystusa. Rzeczona apostazja pociągnęła za sobą, całą ludność Katolicką, z wyjątkiem mniejszości, która pozostała trwała w prawdziwej doktrynie Kościoła: Wierni Palmariańscy pod pastorałem prawdziwego Zastępcy Chrystusa, Papieża Świętego Grzegorza XVII ze Stolicą w El Palmar de Troya. W przeciwieństwie do prawdy, mianowano w apostatycznej stolicy rzymskiej fałszywego pasterza: zgubnego antypapieża masona Jana Pawła I, wilka przebranego w owcę, którego godłem jest „De Mediatate Lunae”, co znaczy „Z połowy księżyca”, symbolu schizm i herezji; a po jego pseudo i krótkotrwałym pontyfikacie, mianowano innego fałszywego pasterza: antypapieża masona Jana Pawła II, bestii żarłocznej, i wybitnego poprzednika antychrysta, którego godłem jest „De Labore Solis”, który ośmielił się postawić się między Słońcem, Papieżem Świętym Grzegorzem XVII i ludzkością, dając miejsce największej eklipsie duchowej dotąd znanej. Antypapież Jan Paweł II był największym propagatorem herezji i innych korupcji.

Papież Święty Grzegorz XVII uczynił liczne Podróże Apostolskie: Po Europie, Ameryce, Azji, Oceanii i Afryce, przemawiając wszędzie. W jednej z nich, najdłuższej odwiedził diecezje Palmariańskie pięć kontynentów. Kilkakrotnie był w Jerozolimie i innych miastach Izraela związanych z Życiem, Męką i innymi misteriami Chrystusa i Marii. Papież Święty Grzegorz XVII był wielkim Posłannikiem Apokaliptycznym. Dzięki jego Posłaniom, świat doszedł do poznania całej prawdy dotyczącej Ostatnich Czasów lub Ery Apokaliptycznej. On miał dosyć odwagi i śmiałości mówić o wielkich wydarzeniach. Dzięki jego wierności Posłaniom otrzymanym od Boga, ludzkość poznała zawartość Tajnego Posłania z Fatimy tak manipulowanego i zdradzonego przez samą widzącą potępioną Siostrę Łucję z Fatimy w zmowie z antypapieżem, potępionym Janem Pawłem II i innymi wysokimi hierarchami apostatycznymi kościoła rzymskiego. Siostra Łucja z Fatimy sprzeniewierzyła się prawdzie Tajnego Posłania z Fatimy na zadowolenie hierarchów watykańskich. Tajne posłanie z Fatimy zasadniczo jest następujące: komunizm i masoneria osiągną szczyt i inne pozycje Watykanu; co nastąpiło z ustanowieniem w Rzymie antypapiestwa po śmierci Papieża Świętego Pawła VI. Po śmierci Siostry Łucji z Fatimy, Nasz Pan Jezus Chrystus ukazał się Papieżowi Świętemu Grzegorzowi XVII, dnia 22 lutego 2005 i dał mu następujące posłanie: „Apostatka Siostra Łucja z Fatimy jest w ogniu wiecznym piekła”. Papież Święty Grzegorz XVII wykonywał bardzo trudną i transcendentalną pracę dać kontynuację, w Świętym Miejscu El Palmar de Troya Świętemu Kościołowi założonemu przez Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jest wielkim odnowicielem i reformatorem Świętych Rytów i Świętych Obyczajów. Dzięki jego niezmordowanej pracy jako Najwyższy Pontyf i Nauczyciel Nieomylny, niezmiernie wzbogacił skarb doktrynalny i dyscyplinarny Kościoła i skonsolidował Wiarę i integralność. Święty Grzegorz XVII Papieżem gigantem. Dlatego Jego Świątobliwość Papież Piotr II dał mu tytuł „Największy” nie udzielony jakiemukolwiek innemu Papieżowi po Świętym Piotrze.

Wśród jego wielkich prac pontyfikalnych górują: Pięćdziesiąt Dokumentów Pontyfikalnych, bez końca Definicje Dogmatyczne, niezliczone Dekrety, Listy i Noty Apostolskie. Niezliczone Kanonizacje słynnych członków Mistycznego Ciała Chrystusa. Wiele podróży Apostolskich po pięciu kontynentach. Zwołanie, uroczyste otwarcie, przewodniczenie, kierowanie, zatwierdzenie, podpisanie i uroczyste zamknięcie Świętego, Wielkiego i Dogmatycznego Soboru Palmariańskiego. Zwołanie, uroczyste otwarcie, przewodniczenie, kierowanie, zatwierdzenie, podpisanie i uroczyste zamknięcie Świętego Synodu Dogmatycznego Palmariańskiego. Także owocami jego najbardziej płodnego Pontyfikatu były: Credo Palmariańskie, Traktat o Mszy, Katechizm Palmariański, Moralność Palmariańska, Traktat o Najświętszej Trójcy, Kodeks Prawa Kanonicznego Palmariańskiego, a przede wszystkim Historia Święta lub Święta Biblia Palmariańska. Jest wybitnie Papieżem Świętej Biblii, gdyż, w swej gigantycznej pracy doktrynalnej, był pierwszym Papieżem, który wykonał nieomylną interpretację Oficjalnej Biblii Świętego Hieronima, zwanej Wulgaty, jak i innych wersji biblijnych, w których Słowo Boga jest zmieszane z wielu błędami i wieloma manipulacjami ludzi. Publikacja Historii Świętej lub Świętej Biblii Palmariańskiej jest miażdżącym tryumfem Papieża Świętego Grzegorza XVII przeciwko podstępom szatana i jego naśladowców piekielnych i ziemskich, gdyż w Świętej Biblii Palmariańskiej zawiera się Słowo Boga w Jego absolutnej autentyczności i czystości; i wobec tego, już uwolniona od błędów i manipulacji, które ją plamiły i znacznie zaciemniały. Papież Święty Grzegorz XVII, jako Doktor Uniwersalny, naucza magistralnie: „Biblia ma autorytet pod interpretacją nieomylną Magisterium Kościoła”.

Papież Święty Grzegorz XVII był strasznie zwalczany, włącznie przez dużą większość jego rodaków, gdyż traktowano go jako szalonego, oszusta, heretyka, schizmatyka, uwodziciela, wyzyskiwacza i temu podobnie. Bez wątpienia, wszystko to pochodziło w dużej części z niepohamowanej zazdrości, którą mieli wobec wielkości jego dzieła. W Sewilli, jego rodzinnym bardzo ukochanym mieście, był uważany jako osoba zgubna. Pożałują mieszkańcy Sewilli, że nie poznali czasu Świętego Grzegorza XVII jednego z największych Papieży w Historii Kościoła. Kiedy się spostrzegą, nie będą mieć dosyć chusteczek na otarcie łez i pójdą do El Palmar chłonąć kamienie tego Świętego Miejsca, Świętej Stolicy Kościoła, gdzie dano największe Objawienia Niebieskie, których przez upór także nie chcieli uznać. Raz jeszcze wykonują się słowa Pana: „Zaprawdę wam powiadam, że żaden prorok jest przyjęty ani honorowany w swej ojczyźnie”.

Papież Święty Grzegorz XVII był obdarzony wielkimi wizjami i posłaniami od początku El Palmar. Był mistykiem najwyższego stopnia Jego wizje były niezliczone, jako że Nasz Pan Jezus Chrystus i Najświętsza Dziewica Maria ukazywali się mu bardzo często. Były także liczne wizje Wiecznego Ojca, Ducha Świętego, Świętego Józefa i wielka liczba Świętych. Przeniknął w jego wzniosłych ekstazach wielkie misteria, wiele danych do poznania, a inne zarezerwowane dla siebie. Wiele razy był wzięty do kontemplowania Boskiej Esencji. Oprócz tego cieszył się darem penetracji do wnętrza dusz, czego dał wiele niezamąconych dowodów. Jego przekazy są bardzo liczne, o różnej zawartości, jaśniejącej mądrości i bogactwie doktrynalnej. Często otrzymywał niebieskie lokucje w wielu sprawach dotyczących Świętego Kościoła, Zakonu i innych spraw. Był jednym z najbardziej wyróżniających się proroków w Historii Kościoła.

Chociaż Stolica Apostolska Kościoła Palmariańskiego jest Święte Miejsce El Palmar de Troya, pomimo to Papież Święty Grzegorz XVII rezydował w Sewilli aż do dnia 24 lipca roku 2003, daty, w której się przeniósł zamieszkać na „Gospodarstwie Naszej Matki w El Palmar Koronowanej”, gdzie jest sytuowana Bazylika Katedralna Palmariańska, we wiosce El Palmar de Troya, Utrera prowincji Sewilla.

Chwalebny Papież Święty Grzegorz XVII Największy zmarł o godzinie 15,30 dnia 21 marca roku 2005, w Poniedziałek Wielkiego Tygodnia, w celi Domu Papieskiego, na „Gospodarstwie Naszej Matki w El Palmar Koronowanej”, El Palmar de Troya. Chwalebny Papież Święty Grzegorz XVII Największy, chociaż zmarł dnia 21 marca roku 2005, pomimo to, zakończył wzniośle swoje płodne życie podczas odprawiania Świętej Ofiary Mszy poprzedniego dnia, 20 marca, przy Głównym Ołtarzu Bazyliki Katedralnej Naszej Matki w El Palmar Koronowanej, gdyż przy Świętym Ołtarzu gdzie zachorował bardzo poważnie, został w sposób mistyczny ukrzyżowany na Krzyżu. Jest to najwyższą aspiracją, którą powinien mieć każdy Minister Pana; i wobec tego najwyższym honorem jaki może mieć Kapłan. Papież Święty Grzegorz XVII był uroczyście kanonizowany przez jego Następcę Papieża Piotra II, dnia 24 marca roku 2005, Święto Wielkiego Czwartku. Był pochowany w Krypcie Bazyliki Katedralnej Naszej Matki w El Palmar Koronowanej. Ogłoszony Największym Doktorem Kościoła przez Jego Świątobliwość Papieża Piotra II dnia 23 kwietnia 2005. Dnia 29 lipca 2005 Jego Świątobliwość Papież Piotr II zdefiniował nieomylnie, że dusza Papieża Świętego Grzegorza XVII Największego, 'De Glória Olívæ’, nie przeszła przez Czyściec, tylko poszła bezpośrednio do Nieba.